Rozdział 13.

Jeśli chcecie być na bieżąco informowani to zapraszam na zakładkę" Informowani"

-

-Spytałam pierwsza.

-No pomyśl co mogę tu robić ?-zapytał z sarkazmem.

-Pracujesz ?

-Nie.

-No to co to za pytanie ?

-Kupuję gitarę.

Zdziwiłam się, choć nie wiem czemu.

-No, a ty myślałaś, że te instrumenty noszę dla zabawy ?- zapytał, ponownie z sarkazmem.

Zrobiłam tylko głupią minę i wywróciłam oczami. Wyglądał na rozbawionego, wesołego. Jakby zapomniał o całej sytuacji. Zastanawiałam się nad tym, a tymczasem zostałam przez kogoś potrącona. Usłyszałam, tylko ciche przepraszam. Chwile potem ktoś wyciągnął ku mnie rękę. Chciał mi pomóc wstać. Nie zastanawiając się dłużej skorzystałam z propozycji. Był to wysoki brunet o zielonych oczach i nieziemskim uśmiechu.

-Przepraszam, tu jest taki tłum, że nie da się normalnie przejść.

-Tak zauważyłam. Dziś nie pierwszy raz się już przewróciłam. – zaśmiałam się. Na co on odpowiedział tym samym.

-Szukasz czegoś ? – zapytał nadal rozpromieniony.

-Właściwie tak, pisało w Internecie, że poszukujecie kogoś do pracy.

-To zaprowadzę Cię do szefa. –powiedział wzruszając ramionami.

Uśmiechnęłam się jako podziękowanie. Odwróciłam się, by zobaczyć czy Niall nadal tam stoi. Owszem był tam, ale odsunął się trochę z tego co zauważyłam. Na jego twarzy nie panowała już radość, wręcz przeciwnie był zasmucony i zrobił się cały blady. Nie wiem czy to dlatego, że przypomniał sobie całą kłótnie czy dlatego, że rozmawiałam z jakimś chłopakiem, ładnym chłopakiem.

-Hej ! Idziesz? – dobiegł głos obok .

-Tak , już !- nie zwróciłam już uwagi na blondyna i skierowałam się do kierownika sklepu.

***

-Zapraszam do biura. –powiedział starszy mężczyzna pokazując na drzwi w oddali. Tak też zrobiłam to co kazał poszłam do owego pokoju.

-Proszę usiąść. – powiedział szorstko.

Trochę się przestraszyłam, nie był przyjaźnie nastawiony ani w dobrym humorze.

-Dlaczego pani chcę u nas pracować ?- oparł się o tył swojego skurzanego fotela.

-Cóż.. –nie wiedziałam co powiedzieć, nie byłam przygotowana na tą rozmowę.

-Kocham muzykę, umiem grać na gitarze i stwierdziłam, że będę idealnie nadawała się do tej pracy. – rzuciłam jednym tchem.

-Dobrze. A czy gdzieś wcześniej Pani pracowała?

-Nie, ale poradzę sobie. Wymusiłam uśmiech na twarzy, a w środku gotowałam się jak woda na herbatę. Przez chwilę patrzył się na mnie. Jakby chciał mnie powalić wzrokiem. Prawie mu się udało.

-W takim razie proszę wypełnić ten formularz i zapraszamy do pracy. – oznajmił dając mi do ręki kilku stronicowy segregator.

-Naprawdę? Dziękuje. – tym razem uśmiechnęłam się szczerze. On tylko kiwnął głową i wyszedł szybko z biura.

-On jest naprawdę dziwny.- odrzekałam.

Następnie podeszłam do jednego ze stolików i zaczęłam wypełniać formularz zgłoszeniowy.

Dziwniejsze było to, że nawet nie zapytał jak mam na imię. Owszem muszę to napisać w formularzu, ale ..

-Skończyła już Pani ?- do pokoju wszedł szef.

-Tak już tylko chwilkę. –oznajmiłam.

***

-Proszę bardzo, już skończyłam. – podałam mu wypełnione papiery.

-A więc witamy w załodze. – powiedział bez jakichkolwiek emocji, wręcz na siłę.

-Jake ! –zawołał głośno. Po chwili w drzwiach wstawił się chłopak, którego spotkałam wcześniej.

-Poznajcie się, to jest Jake będzie ci pomagał dopóki wszystkiego się nie nauczysz. Teraz Cię oprowadzi.

-Witamy. – uśmiechnął się ukazując prześliczny uśmiech.

-A dziękuje – odparłam.

-To jak pokazać Ci cały sklep ?-zapytał podając mi rękę.

Niepewnie chwyciłam ją, aczkolwiek nikt nigdy mnie nie oprowadzał a tym bardziej trzymając za rękę. Chyba nie miał tylko ‘przyjaznych’ zamiarów.

Podoba się rozdział ? To daj "Tweet"
Jak wam się podoba nowy wygląd bloga ?