Rozdział 4.

Rozdział 4.

- To z czego się śmiałaś ?

-Ja? Śmiałam? Chyba ci się przesłyszało. –oznajmiłam układając usta w niewinny uśmieszek.

Objął mnie podejrzliwie, ale potem wrócił do normalnego stanu.

-Jesteś głodna?

-Nie, dzięki.

-To może pójdziemy do kawiarni naprzeciwko.

-Nie dzięki . Mówiłam, że nie jestem głodna.

- Właściwie , to nie było pytanie . – wzruszył ramionami. Nie wykryłam w jego głosie rozbawienia , a wręcz przeciwnie. Był poważny.

-Idziesz? – zapytał otwierając drzwi wejściowe. Nie miałam wyboru . Szybkim krokiem podeszłam do kanapy biorąc z niej małą torebkę. Wyszliśmy. Przechodząc na drugą stronę ulicy Niall chwycił mnie za rękę. To było miłe . Nie ukrywam zarumieniłam się wtedy, ale próbowałam to ukryć. Jak dżentelmen otworzył mi drzwi bym przeszła pierwsza. Usiedliśmy przy stoliku na środku lokalu. Było tam dużo ludzi jak na taką małą kawiarenkę.

-To na co masz ochotę ?

-Niall , mówiłam ci nie jestem głodna .

-To może lody ? – zapytał przewracając kartki w menu.

-Czy ty mnie w ogóle słuchasz ? – poirytowałam się.

Wtem do naszego stolika podszedł kelner. Wysoki , dobrze zbudowany mogę nawet powiedzieć, że był przystojny. W ręku trzymał notes i długopis.

- Co państwo zamawiają ?

-Poprosimy lody truskawkowe , dwie porcje . – oznajmił z uśmiechem blondyn.

-Niall  ja ..

-Amy, nic nie mów . Będziesz jadła te lody i już .

Kelner zapisał zamówienie i pokierował się w stronę zaplecza.

- Posłuchaj mnie w końcu albo stąd wyjdę . – zaszantażowałam go.

- Słucham ? – zapytał momentalnie.

-Mam uczulenie na truskawki .

-Co ?

- Jak byś mnie słuchał to byś wiedzia… - urwałam nagle. Wydawał mi się, że kogoś zauważyłam. Kogoś znajomego .

-Amy, wszystko okej ? – zapytał blondyn uważnie mi się przyglądając.

-Widziałeś to ?

-Ale co ? – zdziwiony nadal wpatrywał się we mnie.

-No go ..

-Amy, o czym ty mówisz ?

- Odwróć się. – spełnił moje polecenie i powoli popatrzał się za siebie.

-Ja tam nic nie widzę. – rzucił szybko.

Spojrzałam jeszcze raz . Faktycznie , nikogo nie było . Ale jestem pewna, że kogoś widziałam. Był podobny do tego mężczyzny w autobusie.

-Ale Niall , nie przywidziało mi się . – zmarszczyłam brwi.

- Dobrze, wierze ci .- powiedział z powagą i wstał z krzesła.

-Co ty robisz ?

-Ide, to sprawdzić.  

-Ale ..

-Bez żadnych ‘ale’. Posiedzisz tu aż nie wrócę. – nie czekał na moją odpowiedz tylko od razu ruszył przed siebie rozglądając się przy tym. Sekundy później zniknął z mojego pola widzenia. Miałam szczerą nadzieje, że to co widziałam to był tylko wytwór mojej wyobraźni. Ale najwidoczniej się myliłam . Minęło już kilka minut a chłopak nadal nie wracał . Trochę zaczęłam się niepokoić.

-Gdzie on może być ? – pytałam siebie co minutę. Postanowiłam, że jak nie zjawi się tu do 5 minut , to pójdę go szukać. Na szczęście chwile po tym dostrzegłam go. Nie wyglądał na zadowolonego.

-Wychodzimy . – wyjął z kieszeni portfel i położył na stół pieniądze za lody, których nie dostaliśmy do tej pory. Marna ta obsługa.  Następnie chwycił mnie za nadgarstek i pociągnął w swoją stronę. Zabolało .

-Niall , co się stało ? -zapytałam próbując ukryć ból w ręce.

-Niall ! – próbowałam do niego dotrzeć ale z marnym skutkiem. Chwycił mnie za obie ręce. Tym razem już delikatniej. I szepnął na ucho :

-Po prostu chodź .

Mocniej zawęził uścisk dłoni i ruszyliśmy w stronę drzwi wychodzących na zewnątrz.

Po wyjściu z kawiarenki nadal nie zwalniał tępa. Zatrzymał się chwile później. Zorientowałam się, że stoimy na schodach prowadzących do jego domu.

-Amy ? Bo ja musze teraz coś załatwić, więc odwiozę cię do domu. Poczekaj skoczę tylko po kluczyki.

***

Podał mi kask i niezdarnie wdrapałam się na siedzenie motoru. Po jego minie można było sądzić iż go to rozbawiło. Ruszyliśmy z piskiem opon co spowodowało, że wtuliłam się w niego mocniej. Byłam pewna, że teraz też się śmieje. Dobrze wiedział, że jazda motorem to dla mnie coś nowego.

***

Około 5 minut później odprowadzał mnie już pod drzwi mojego domu.

-Amy ?

-Tak ?

-Mam do ciebie proźbę ..

-Jaką ? – zaciekawiłam się.

-Mogłabyś na razie nie wychodzić z domu ?

- Jak to ?

-Proszę tylko tyle dla mnie zrób .- powiedział wręcz błagalnym tonem .

Pokiwałam głową na zgodę.

Oddalił się kilka kroków w tył , a ja chwyciłam za klamkę drzwi.

Podskoczyłam kiedy chłopak nie pozwolił mi wejść do środka biorąc moją rękę. Nie spodziawałam się tego co zaraz zrobi.Przyciągnął mnie do siebie obejmując w pasie i namiętnie pocałował. Akurat w tej chwili drzwi za mną się otworzyły.

Pisałam go na szybko i improwizowałam więc wybaczcie jak wam się nie podoba ; c xx

+ nowa zakładka ;)